Przy portretowaniu tradycyjna szkoła uczy, że najpierw trzeba naszkicować kontur głowy, nie musi być on bardzo wierny, prace nad tym zostawia się na później, ważne by narysować kreskę oddzielającą twarz od włosów, lekką kreskę przez środek twarzy, następnie podzielić ją poziomymi liniami na wysokości brwi, pod nosem i na poziomie podbódka. Do tego celu należy wykorzystać zestawy malarskie o dobrać odpowiednio gruby ołówek. Potem zaznacza się oczy, odległość pomiędzy nimi ówna się na ogół długość oka. Trzeba zwócić uwagę na kształt górnej wagi i naszkicować usta. W dalszej kolejności zaczyna się uszy, choć trudniej jest kolejna szyja, ponieważ musi ona odwzorowywać osadzenie na niej głowy! Schody się nie kończą trzeba pamiętać, że portretowanie to nie tylko farby olejne to najtrudniejsza praca nad szkicem! Tworząc rysunek modela trzeba ciągle poównywać kształty ze sobą, kiedy rysuje się nos, trzeba szczególnie uważać na dziurki, ponieważ oglądane pod pewnym kontem wcale nie są owalne, lecz wyglądają bardziej jak szparki. W portretowaniu nie ma zasady, jakie znamy z akryli, czy obrazów gdzie główną myślą klarują pastele tu trzeba rysować to, co się widzi, nawet, jeżeli jest to trudne. Np.: kiedy rysujemy uszy często kusi nas by zaznaczyć otwór w małżowinie, choć w rzeczywistości widać tylko cień i właśnie ten cień trzeba wydobyć. Tak naprawdę portret zaczyna się od narysowania oczy, jednakże owal głowy to ównież punkt, który na pewno nie zniszczy nam obrazu. Sam szkic to połowa sukcesu w kolejnym etapie gdzie w grę wchodzą farby olejne nie trzeba mieć przygotowany kolor cienisty, pędzle szczeliniaki jak ównież i te precyzyjne nie wolno przesadzać z terpentyną jak i zmniejszać zbyt jej proporcję. Jeżeli któregoś razu dziwiły nas ceny obrazów olejnych, które były portretami wcielmy się na chwilę w rolę autora i zobaczymy ile on kosztował pracy!